Нэг удаа “Central Tower”-ийн урдах ногоон зүлэгтэй талбай дээр нэгэн америк эр хэв­тэж байхтай хүмүүс таарч гэнэ. Тэгээд бүгд сандарч цагдаа дууд­сан байна. Дүрэмт хувцастай хууль сахиулагч ир­сэн даруйдаа америк за­лууг байцааж гарчээ. “Та яа­гаад дүрэм зөрчиж олон ний­тийн амгалан тайван байд­лыг алдагдуулаад байна вэ” гэж ирээд л. Гэтэл харийн гий­чин “Би нутгаа санаад байна. Тэгээд эх орныг минь санагдуулж байгаа энэ өчүүхэн зүлгэн дээр хэсэг хэвтэх гэсэн юм” хэмээн нулимс мэлмэрүүлжээ. Энэ бол болсон явдал. Баяр­­лаж бахархууштай үйл явдал. Манай нийслэл хо­тод хөгжлийн оргил цэгт хүрчихсэн Америктай дүйж очихоор бага ч болов зүйл байдаг байх нь. Үүнд бид баярлах ёстой. Ер нь аливаа зүйл ховор байх тусмаа сай­хан байдаг. Хуучин цагт дэлгүү­рийн лангуун дээр хэдхэн бараа байдаг байсан ч энэ нь хүмүүст таалагддаг л байв. Гэтэл одоо тоолж барамгүй олон нэр төрлийн бүтээгдэхүүн ярайтал өрчих­сөн супермаркетууд руу орох­доо үнийг нь чамлаж, чанарыг нь муулж суух нь олон болчихож. Тэгэхээр нийслэл хот дахь ногоон зүлэг бүхий талбайг аль болох багасгаж, хүмүүст түүний үнэ цэнийг улам их мэдрүүлэх хэрэгтэй гэсэн үг. Яваандаа үүгээр дамжуулж, Улаанбаатарт бай­гаа гадны жуулчдад тусгай үйлчил­гээ үзүүлж болох юм. Ер нь энэ санааг эрх мэдэлтнүүд ч дэмжиж байгаа бололтой. Тэд шороо тоос бужигнасан талбай бүрийг цементэлж, замын хажуу­гаар тарьсан бут, сөөгийг услах ажлыг зориуд тасалдуулж байгаа сурагтай. Харин ард иргэд бид үүнийг нь дэмжиж, ойлгох л үлдсэн байна. Монголчууд уг нь хаа байсан Ю.Цэдэнбалын үеэс “Улаанбаатарыг цэцэрлэг­жүүл­­чих юмсан” гэж хичээ­дэг байсан гэдэг. Тэр үед хүмүү­сийг дайчилж, хүрз барин газар ухуулж, нялх шинэс суулгадаг байж. Харин өнөөдөр 1990 оноос өм­нөх социализмын үеийн бүтээг­дэхүүн болсон хэдэн мод л Улаанбаатарын гудамжийг чимэглэ­сээр хоцорчээ. Гэхдээ тэд чимэг төдий зүйл биш. Нийслэлчүүдийг өвөлжин угаар­туулдаг утааны хэмжээг буу­руу­лахад бага боловч хувь нэм­рээ оруулаад байгаа юм. Энэ нь утааны бизнесээс ашиг олох боломжийг хязгаарлах учир зарим хүн засмал зам та­вих нэрийдлээр өнөөх хэдэн мо­дыг огтолж хаясаар байна. Энэ эрчээрээ явбал гадныханд “Зү­лэг, модгүй нийслэл хот ямар байд­гийг хармаар байвал хүрээд ир” хэмээн уриалж Улаанбаатар хо­тыг сонирхох жуулчдын тоог нэмж ч болох юм. Бид бахархах, гайхуу­лах зүйл ихийг бүтээх хүмүүс шүү.