Цагтаа “Азийн цагаан да­гина” гэггдэг байсан Улаан­баатар хотыг өдгөө “Утаан­баатар” хэмээн хо­чилдог бол­сон. Утаанаас болж амьсгал нь давчдаж, аргаа барсан хүмүүс ингэж нэрлэхээс өөр яах билээ дээ. Төр засгийн удирдлагууд нүдэнд харагддаг мөртлөө, гарт ба­ригддаггүй энэ дайс­ныг “мөд­­хөн дарж ор­хино” хэмээн жил бүр олон тэрбум төгрөг төсөвлөдөг. Харамсалтай нь гар­сан үр дүн юу ч үгүй. Утаа хэмээх энэ аймшигтай дайсан хотын иргэдийн хэнд нь ч  өршөөлгүй ханддаг. Бүг­дийг нь хордуулж ор­хино. Гэтэл саяхан нэг чи­­мээ дуулдав. Энэ нь Монголыг дэлхийд хамгийн их сур­талчилдаг тамирчдын та­лаар юм. Биеийн тамирын сургуулиудын оюутнууд, шиг­­­­­шээ багийн тамирчид өг­лөө­гүүр хотын арай цэвэр агаартай бүс рүү очиж гүйлт хийдэг аж. Тэр бүс нь Зай­сангийн амын орчимд талбай юм. Гэтэл тэнд утаа байх ёстой хэмжээнээсээ дө­рөв дахин, бүдүүн, нарийн тоосонцрууд 5-10 дахин, хүхэрлэг хийн агууламж 14 дахин их байгааг агаарын чанарын албанаас тогтоожээ. Иймээс тамирчдыг энэ өвөл гадаа гүйлгэж бэлтгэл хийл­гэхээ больсон гэнэ. Г­этэл манайд тэдний бэлт­гэлийг хангахуйц тийм том талбай битүү танхим байдаг бил үү. Үүнд тамир­чид, багш нар нь “бэлтгэл дутуу болж байна” хэмээн ихэд уцаарлаж байгаа су­рагтай. Тэшүүр, цанын та­мирчид Хандгайтад бэлтгэл хийдэг байснаа тэнд хүртэл утаа “очдог” болсон болохоор хотоос илүү зайдуу газар очиж бэлтгэлээ базаадаг болж. Эдийн засгийн асуудал нь үргэлж хүндхэн, бусдыг царайчилж байдаг тэдэнд энэ удаа ихээхэн хүндрэл дагуулаад байгаа аж.  Олимп, олимп л гэнэ. Үүнд орж ирж байгаа хандив тусламжаас бага ч болов төсөв гаргаад энэ хэдэн тамирчдадаа өнөөх дөрөв, таван давхар амны хаалт гээчийг нь өгчихөж болдоггүй юм байх даа. Бүр боломжтой бол тамирчдыг Улаанбаатараас зайдуу утаа “очдог”-гүй газар аваачиж бэлтгэлийг нь хийлгэвэл болох юм.