Хүүхэд байхад айл хавийндаа ус түлээ дөхүүлэхэд тэд маань ааруул, хуруу, чихэр өгч хүүгээ дахиад шагнана гэдэгсэн. Би хүүхэд, тэд томчууд болохоор тэр шүү дээ. Одоо ч төр нь ч, төрийн бус нь ч шагнана гэж амлаад, хэн дуртайгаа л юугаар ч хамаагүй шагнаад байдаг болж дээ. Тэд уралдан одон медалийг уут уутаар нь урд хийлгэж, түүнийгээ сав саваар тараана. Шагнуулах донтноор энэ улс дүүрсэн болохоор, тэр. Шагнаж байгаа нь ч мундаг мэт ч, шагнуулж байгаа үнэндээ дорд, мулгуу харагдана. Шагнал ийм л муухай, шагнуулах бүр ч муухай юм. Залуусаа, энэ дон өмнө донтонуудтайгаа л дуусаг.