“Улсын” нэртэй том автобусанд  суухын тулд хаал­гаар нь маш хурдан орох ёстой. Үгүй бол үүрч явсан цүнх, өрөөл бие, үр хүүхдийг тань ч хавчаад авч мэднэ. Яагаад гэвэл жолооч нар нь цагтай уралддаг. “Хурдан орооч ээ, явсхийгээд буугаад өгөөч” гэх хахир, хатуу дуу автобус дотор байнга сонсогдоно. Ингээд л хүмүүсийг аргагүйн эрхэнд “галзуу хулганаар” аялуулна шүү дээ. Олон жил нийтийн тээврээр зорчиж, цуглуул­сан тасалбарынхаа үнийн дүнг тооцвол автобус худалдаад авчих хэмжээний мөнгө төлсөн гэж гэж хэлэх нь хаашаа юм. Гэхдээ л нийтийн тээвэрт нийтээрээ зовлонгоо үүрч, нэг нь тэнд ухаан алдлаа гэхэд хэрхэн халамжилж, дуу алдан санаа зовоницгоодог “детектив” газар гэдгийг хэн хүнгүй мэднэ.

Тамхи зуусан жолооч зохио­лын дуу тавьж, байдгаар нь чангалчихсан гишгэж өгнө. Гэтэл тийм өндөр хурдтай давхиж байхад кондуктор эмэгтэй юунаас ч барилгүйгээр тасалбараа түгээж л зогсоно. Нийтийн тээврийнхний энэ хосолмол бөгөөд циркчнийх шиг үйлчилгээг өнөөдөр авторалли, экстрим спортын хэмжээнд зүйрлүүлж дүгнэхэд дэгс болохгүй биз.  Жолооч, кондуктор нар дээрх үйлдлээ зөвтгөж, “Бид цагаасаа хоцрох гээд байна” гэж хэлдэг. Гэтэл тэвэрч яваа хүүхдэдээ санаа зовон айдастай яваа ээж, сууж явсан сандлаасаа ховх шидэгдэж мэдэхээр өндөр настан ингэж хурдлах гэж “улсын” унаанд суугаагүй байлтай.

Орж ирж байгаа хүмүүсийг “Үзүүлж харуулах юм байна уу. Мөнгөө бэлдээд ороод ирж бай л даа” гэж дарамт, зэмлэлийн хооронд хэлдэг хүнийг кондуктор буюу тасалбар түгээгч гэнэ. Энэ хүн заримдаа мөнгө өгөхийн хооронд хараал урсгаад авах нь бий. Дээр нь хариулт өгсөн, өгөөгүй гэсэн маргаан гарлаа гэхэд заавал заргаа авдаг нэгэн.

Хичээлийн шинэ жил эхэллээ. Автобус­ны жолооч үйлчилгээний өөр горимд шилждэг цаг ирлээ. Оюутнуу­дыг тээвэрлэхгүйн тулд хашир жолооч зогсоолын наана эсвэл цаана зогсож хүнээ буулгана. Ингэс­нээр хөөрхий оюутнуудыг нааш цааш нь гүйлгэж баахан зовоож байгаад суулгалгүй хөдөлнө шүү дээ. Дээр нь өглөө эрт, орой энэ унаа үнэхээр аймар. Суудалд суух магад­лал 40-өөс доош хувь. Суудал яахав гэхэд өмнөх бариулаа  тэр олон гарнуудад алдчих­гүйг хичээх хэрэг гарна.

Зөвхөн автобус ч биш такси­нуудын талаар ч энд дурьдаж болно. Жолооч нар нь “Хаашаа явах юм бэ?” гэж асуугаад өөрийнх нь хувьд ойрхон санагдсан газар руу зүглэх ч үгүй. Ийм нөхцөлд аль болох сайн долигонох хэрэгтэй болно. Хэрэв тэгж сурахгүй бол хотын гудамжинд хонохдоо ч тулж болох юм. 

Нэгэн танил маань саяхан халам­цуу явж байгаад зодуулчихсан гудам­жинд сэрсэн гэнэ. Таксинд суугаад гэрийн­хээ гадаа бууснаас өөр юуг ч санахгүй байжээ. Ямар ч байсан таксины жолооч найзын маань цалин буучихаад явж байгааг гадарласан байсан тул нэг зүйл сэдсэн байж болох. Тэгээд ч таксины жолооч үйлчлүүлэгчээ дээрэмдсэн хэрэг  цөөнгүй бүртгэгддэг шүү дээ.

Дараагийх нь микро автобус хэмээх тээврийн хэрэгсэл байна.  Уг нь хэдэн жилийн өмнө л микро автобусны “нугасны” гэгдэх суудалд хүн суулгаж болохгүй гэсэн шийдвэр үйлчлээд эхэлсэн. Өнөөдрийг хүртэл биелүүлсэн хүн ховор. Харваас осолтой өнөөх үйлчилгээг нь замын цагдаа нар ч тоохгүй өнгөрөөнө. Дээр нь албатай юм шиг “нугасанд” суулгачихаад “Цагдаа байна. Тонгой, тонгой” гэж хэлээд баахан дэглэнэ. Мөн дүүртэл нь хүн суулгачихаад “Дугуй засвар” эсвэл “Шатахуун түгээх станц” дээр очоод зогсчихно. Гэхдээ авууштай тал нь микронд хулгайч байдаггүй.  Ядаж л суудалтай явдагаараа том оврын автобусаас арай бага зовлонг мэдрүүлдэг билээ.