“Монголчуудад үдээс өмнө, үдээс хойш гэсэн цаг байдаг юм” гэх үг бий. Гэвч энэ үгнээс салах цаг болсон мэт. Зөвхөн өөртөө хамааралтай зүйлд цаг барилгүй тааваараа явбал хэлээд байх зүйл алга. Гэтэл цаг бариагүйгээс бусдад нөлөөлж байдаг нөхдийг хүлээн зөвшөөрөхөд хэцүү юм. Драмын театрын тайзнаа монгол үзэгчдэдээ тусгайлан “Тоглолт яг цагтаа шүү” гэж анхааруулсан тоглолт ч цагтаа эхэллээ. Эхний дууг суудал дээрээ холхилдсон улсын урдуур хойгуурхан үзлээ. Дараагийн хоёр дуу ч мөн ялгаагүй “миний суудал, чиний суудал” гэх чимээтэй өнгөрөөв. Гурав дахь дуу, дөрөв дэхь дуу явж байхад хоцорсон үзэгчид урдуур сүүтгэнэсээр байв. Тоглолт талдаа орж байхад “уучлаарай би урдуур чинь..” гэсэн нөхрийг бол үзэн ядав.

Хажуугаар зурагчид аппаратныхаа гэрлийг анивчуулж тавгүйтүүлсээр.Театрт зарим нь “өөрсдийгөө харуулах” хүсэлтэйгээр ирдгийг мэдэх ч, шар мэдээний сэтгүүл сайтын материал бэлтгэх зурагчдын ажлыг мэдэж байгаа ч энгийн үзэгчдийг тоглолтын турш дурандаж, гэрлээр цочоохыг ойлгохгүй нь. Хаалгаар орж гарах үед нь амжиж дараагүй бол тэр л биз.

Ядаж байхад сайн дурын “ухаалаг утастан”-гууд олон. “Би ийм тоглолт үзэж байна”, “Би ийм тоглолт үзсэн” гэсэн зургийг олон нийтийн сүлжээнд оруулах гэсэн нэг төрлийн өвчин ч гэмээр. Энд тэнд бичлэг хийж, зураг авцгаах аж. Хожим нь тэр бичлэгээ үзэж кайф авмааргүй  л юм. Уг нь бол би мөнгөө төлөөд тоглолт үзэх гэж ирсэн болохоос бухимдах гэж ирээгүй. Иймд намайг бүү тавгүйтүүлээч. Хоцорсон бол битгий орж ирээч..