Битүүрч
амжаагүй аравны саран цэгээн туяа татуулж

Биесээ
налах амрагууд модон сандал түшиж

Өвлийн
дунд сарын жихүүн хосын хайранд бүлээцэж

Өнгө
эрээн энэ ертөнц өнөөдөр нэг л сонин

Зүлэгтийн
гудам нэг л эзгүйрч хоосроод

Зүггүй
жаахан насны минь дурсамжтай хамт мөнхөрч

Будрах
цасан шонгийн гэрэлд бужигнахад

Би нэг
л догдлоод дурласан ч юм шиг

Үргэлжлэл