Монголын үе үеийн шил­дэг тамирчдын хоёр дахь гэр нь болсон Спортын төв ордон ашиглалтад орсон цагаасаа хойш 50 гаруй жилийг элээжээ.

Энэ хугацаанд олон аав, ээжийн хүүхдүүдийг тив, дэлхийн аварга болгоход эгэл даруухан энэ ордны ач гавьяа даанч их байсан. Одоо ч, тэр. Гэтэл энэхүү байгууламж цагийн эрхээр гундаж, гандаад хүнээр бол эдгэшгүй өвчинд нэрвэгдэн шаналж, эмнэлэгийн тус­ламж хүсч байна. Олон арван жилийг аргацаасаар үдэхдээ ганц удаа зовлон тоочилгүй хөлс, хүч, тэвчээр, амжилт ханхийлгэсэн тэрээр анх удаа Соёл, спорт, аялал жуулчлалын сайдуудад сэтгэлдээ бугшсан зовлонгоо хагаслан ийнхүү дэлгэлээ.

Сайдууд Спортын төв ор­доны үүдэнд ирэхэд хамгийн түрүүнд энэ л үгийг хэлсэн. Ингэхдээ “Би бахархаж явдаг юм. Миний бие 1958 онд өнөөгийн Сүхбаатар дүүр­гийн наймдугаар хо­роонд Монгол Улсын хам­гийн анхны спортын төв ордон нэртэйгээр мэндэлсэн түүхтэй. Тэр цагаас хойш өнөөдрийг хүртэл монголын спортын төлөө халшралгүй зүтгэсэн өвгөн барилга миний дотроос олимпийн медальт тамирчин 23, дэл­хийн аварга шалгаруулах тэмцээний медальтан 40 гаруй, Ази тив, олон улсын тэмцээн уралдаанаас хэдэн зуугаар тогтохгүй медаль­тай хүүхдүүд төрөн гар­сан. Өвгөн би Соёл, спорт аялал жуулчлалын яам бай­гуулагдсанд үнэхээр баяртай байгаа. Та бүхэн хөгшин намайг гололгүй уулзахаар ирснийг тань сонсоод ха­раа муудсан нүд, сонсгол сайнгүй чихэндээ итгэхгүй харуулдсаар л суулаа. Улаан­баатарынхаа энэхэн өргөн чөлөөнд сүндэрлэн боссон цагаасаа хойш олон жилийг ардаа үдэж, нас сүүдэр минь өндөр болжээ. Төр засгаас өвгөрч, өтөлж байгаа надад анхаарал тавихгүй биш тавьдаг л даа. Жил бүр л сэргээн засах эмчилгээ хийж, будаж, шунхаддаг ч за­сал авахаа нэгэнт больжээ. Хүнээр бол надад хөл байхаа больсон. /Суурьгүй болсон/ Өвлийн хүйтэнд жихүүцэн даарч, зундаа аадар бороонд цохигдон байнгын чийгтэй орчинд амьдрахаасаа ч тө­вөг­шөөх боллоо. Дэлхий нийтээр цаг цөвүүн болсон үед энд, тэнд газар хөдөллөө л гэж дуулдах юм. Үүнийг сонсоод Монголд тэр нь болох вий гэж санаа зовж суух л юм.Хамгийн түрүүнд би л, нурж унана шүү дээ. Өөрийгөө бодсондоо биш, өнөөх спортын алдарт тамир­чид, ирээдүйн тив дэлхийн аваргууд хүүхдүүд минь л өртөнө.Тиймээс би үнэхээр их айж байна.

Одоо бүр шөнө ч тайван унтахаа больсон. Хааяахан нэг дуг хийх гэтэл зарим нэг өрөөний тааз нурж унаад сэрээчих юм. Үүрээр жаа­хан унтаад дуг хийтэл ирээ­дүйн алдартан миний үрс багталцахгүй шахам гүйлдэн орж ирээд сэрээчихнэ. Уг нь ч хүүхдүүдийнхээ цангинасан дууг сонсох сайхан л даа.Гэхдээ нас дээр гарсан би, жаахан ч гэсэн амармаар л байх юм. Тэднийгээ өглөө ирээд миний биед багтал­цахгүй шахам бэлтгэл сур­гуулилтаа базааж, хичээлдээ сууж байгааг нь харах сай­хан ч өвгөрч, өтөлсөн бие минь тэдний аяыг даахгүй больжээ.

Өвгөн би зөвхөн тамирч­дын бэлтгэл сургуулилт хийл­гэх, тэмцээн уралдаан зохион байгуулагддаг төв байсан бол 2009 оноос эхлэн спортын дунд сургуулийн сурагчдыг бэлтгэж байгаа. Миний хүүх­дүүд үнэхээр өрөвд­мөөр. Манай сургуульд одоо 405 хүүхэд суралцдагаас 90 гаруй хувь нь гэр хорооллын эмзэг давхрагын айл өрхийн хүүхдүүд байдаг. Тэд өглөө найман цагаас хи­­чээл­дээ ирж, ерөнхий бо­ловсролын сурагчдын стан­дартад нийцсэн хичээлээ үзчихээд үдээс хойш бэлтгэл сургуулилтаа базаадаг.Су­рагчид маань спортын 14 тө­­рөлд хуваагдаж бэлтгэлээ базаадаг юм. Хичээлийн танхимдаа багтахгүй шахам суучихаад өдөр нь олигтой ч хоол идсэн юмгүй бэлтгэл сургуулилтдаа гардаг. Тэд­нийг харах хэцүү л байдаг. Хүүхдүүдүүдийн минь хүсэл мөрөөдөл агуу учраас л надад хорогддог байх. Тиймдээ ч, энэ жижигхэн танхимд хичээлээ заалгаж, нурж унах шахсан спорт танхимд бэлтгэл сургуулилт хийж буй хүүхдүүдмаань тив дэл­хийн тэмцээн уралдаанд чам­лахааргүй амжилт үзүүлж байна. Түүний нэг жишээ гэхэд өнгөрсөн жилийн төгсөгч чөлөөт бөхийн олон улсын хэмжээний мас­тер Э.Даваачимэг маань залуучуудын дэлхийн аварга боллоо. Муу өвөө нь баярын нулимс унагаж л суулаа.Хүн хөгширхөөрөө амархан баярлаж, гомддог нь үнэн юм байна.Нас өндөр болсны л шинж байх даа.Уг нь би чинь дөнгөж мэндэлчихээд хамгийн анхны олимпийн хүрэл медалийг Ч.Дамдиншарав хүр­тэх үед юун уйлах мантай харин ч, өөрөөрөө бардамнаж, бахархаж байсансан. Залуу ч, байж дээ. /Инээмсэглэв/ За ингээд яриад байвал зөнөг би дээх нь үеийн дурсамж сөхөх гээд байдаг юм. Тантай уулзсаных хэлэх гэсэн үг олон байна.Сайд аа…

Олон арван жилийг ардаа үдэж нас минь дээр гарахаар өөрийн хүүхдүүдээс өөрцгүй спортын олон төрлүүдээр бахархаж, амжилт гаргаж байгаа орчин нөхцөлийг ха­рахаар өрөвдөж л суух юм. Ганц уулзсан боломж дээрээ хэдхэн юм хэлчихье. Болох уу хүү минь.

Чөлөөт бөхийн шигшээ баг тамирчдаараа бахархаад ч барахгүй. Тэртээх 1964 оны Токиогийн олимпийн наадамд Монголын чөлөөт бөхийн шигшээ баг анх удаа оролцож түүхэн гавьяа байгуулсан.Түүнээс хойш 1968 оны Мехикогийн олимпийн наадамд Монгол хэмээх зургаан үсэг төрийн далбаа дөрвөнтэй мандаж миний магнай тэнийж, ямар их эрч хүч авсан гээч. Өнөөгийн Монгол Улсын гавьяат тамирчин Ардын багш Ч.Дамдиншарав анхны хүрэл медалийг хүртэж, үнэхээр булган сүүлтэй байлаа. Түүний араас Т.Артаг, Монгол Улсын хөдөл­мөрийн баатар, ааштай ч гэсэн Монгол түмний минь бахархал болсон Ж.Мөнхбат, шавь нартаа суран бүсээрээ алдартай, гавьяат тамирчин, Ардын багш Д.Сэрээтэр нар минь медалийн буухиаг үргэлжлүүлж Монгол эр хүний бяр чадлыг дэл­хийд таниулж билээ. Тэд­ний амжилт 1980 оны Москва­гийн олимпийн наадамд Д.Оюунболд хүү хүрэл медаль хүртэх хүртэл үргэл­жилсэн. Гэтэл тэдний амжилт яагаад 32 жил тасрав гэдэг нь бэлтгэл сургуулилт хийх орчин нөхцөл, дэлхийн чөлөөт бөхийн хөгжлөөс хоцор­сонтой холбоотой гэж боддог юм. Иран, ОХУ, Гүрж, Туркын бөхчүүдийн бэлтгэл сургуулилт хийх орчин нөхцөл биднийхээс шал өөр юм гэсээн. Заримдаа өөрөөсөө ч ичдэг юм. Намайг хамгийн ихээр ичээсэн явдал Бээжингийн олимпийн наад­­маар тохиож билээ. Чө­лөөт бөхийн төрөлд эр, эм нийт зургаан тамирчин орол­цож дийлэнх нь олимп, дэлхийн аварга тамирчидтай сугалаагаар таарч зөвхөн нэг тамирчин 2 тойрог барилдан зургаан удаа ялагдаж, 1 ялж 5 тамирчин эхний тойргоосоо хасагдсан нь чөлөөт бөхийн спортын бүх цаг үеийн түүхэнд үзүүлсэн хамгийн тааруу амжилт.

Өнгөрсөн Лондонгийн олимпийн наадам гээд 8 олимпийн мөчлөгт ямар ч амжилт гаргаж чадаагүй нь үнэхээр тааруу , бас нөгөөтэйгүүр надтай ч холбоотой гэж бодогдох юм. Угтаа тамирчид минь хичээж байгаа л даа. Өдөр бүр цүнхээ үүрээд шантрахгүй бэлтгэл сургуулилтаа базааж байгаа хүүхдүүдээ харахад зарим ялагдалд нь уур хүрдэг ч, өрөвдөж л суудаг юм. Бид ямар тэднийгээ дэлхийд нийцсэн заал танхимаар нь хангаад, олон улсын тэмцээн уралдаанд туршлага суух хүртэл нь зардал мөнгөөр нь тэтгээд өгдөг биш дээ. Тиймээс өнөөдрийн алдааг маргааш давтахгүйн тулд чөлөөт бөхийн эрэгтэй шиг­шээ баг тамирчдын бэлт­гэл сургуулилт дээр түлхүү анхаарвал сайн байна шүү сайд аа. Чөлөөт бөхийн спор­тод оруулж байгаа та бүхний хувь нэмэр үнэлэгдэж олим­пийн төрлөөс чөлөөт бөхийн спорт хасагдахгүй гэдэгт би итгэдэг.

Нээрээ шүү сайд аа. Чөлөөт бөхийн эмэгтэй шиг­шээ баг тамирчид минь үнэ­хээр хамгийн шилдэг нь.

Тэдний амжилт өдрөөс өдөрт, жилээс жилд өсч байгаад хөгшин би баярлаж сууна. Хариугүй жаахан охидууд бэлтгэл хийх гээд бүртгүүлж байсан нь саяхансан. Гэтэл тэд минь дэлхийг шуугиулсан агуу бөхчүүд болжээ. Дэл­хийн аварга шалгаруулах тэмцээнээс өнөөх адтай охин Ц.Энхжаргал минь 2005 онд, Д.Нармандах 2007 онд, О.Насанбурмаа, 2009 онд О.Бурмаа, Д.Одончимэг, нар медаль хүртэж Монгол Улсын гавьяат тамирчин гэгдэх болсон нь өчигдөрхөн мэт л санагддаг юм. Гэтэл 2010 оны ДАШТ-д С.Батцэцэг хэ­мээх жаахан охин гарч ирж өрсөлдөгч бүгдээ илүүрхэж эмэгтэй чөлөөт бөхийн анхны дэлхийн аварга болсон бол 2011 оны Туркийн Станбул хотноо болсон ДАШТ-д багаараа хүрэл цомын эзэд болж гайхамшгийг бүтээсэн билээ. Тухайн үед 51 кг-д Отгонцэцэг мөнгө, 67 кг-д О.Насанбурмаа дахин хү­рэл, 59 кг-д барилдсан Д.Оюунсүрэн мөнгөн медаль хүртэж билээ. Тун удалгүй Канадын Эдмонтон хотноо болсон ДАШТ-ээс Т.Мөнхтуяа маань 59 кг-д хүрэл медаль хүртэн медалийн буухиаг үргэлжлүүлж чадсан. Тэдний амжилт өнгөрсөн Лондонгийн олимпоор үргэлжилж чөлөөт бөхийн 32 жил тасарсан медалийн буухиаг С.Батцэцэг охин үргэлжлүүлж хүрэл медаль хүртсэн нь бахдалтай биш гэж үү сайд аа. Ингээд ярихаар улам улам магтмаар санагдаж, хүүхдүүдээрээ омогшдог юм. Өө тийм. Хөг­шин би мартах шахаж. Дөнгөж хэдхэн сарын өмнө болсон доо. Дэлхийд чөлөөт бөхийн спортоор тэргүүлэгч 8 орны эмэгтэйчүүдийн дэлхийн цомын тэмцээн манай улсад болсон. Түүхэндээ анх удаагаа охид минь мөнгөн цомын эзэд болж, түүхийн шинэ хуудсыг нэгээр нэмсэн ш дээ. Бахархмаар байгаа биз. Би боддог юм. Сэтгэл дотроо ч хэлдэг.

Тэмүүлээд байгаарай охидоо. Амжилт одоо л эхэлж байна. Төр зас­­гаас ч та бүхэнд илүү анхаарч бэлтгэл сургуулилт хийх таатай орчин бүрдүүлж өгнө. Тиймээ сайд аа./Инээмсэглэв/

Гэхдээ сайд аа. Эдэнд маань бэлтгэл сургуулилтаа базаачихаад хөлсөө угаагаад гарах нөхцөл бүрдүүлж өгнө үү. Гадныханд ярьвал намайг шоолно доо./ Нүүр нь улайв/ Энэ талын асуудлыг нэг бодолцоно байгаа. Адаглаад л ийм орчин нөхцөл байхгүй байна аа гэдэг чинь миний бодлоор эмгэнэл шүү.

Өө тийм, багийн спортын адтай жаалуудаа энд мартаж болохгүй ээ. Хүүхдүүд минь. Ганцхан жишээг дурьдахад сагсан бөмбөгийн спортыг онцолмоор санагдлаа. Тэд ч гэсэн их зовлонтой. Он гараад буюу хоёрдугаар сарын ихээр нөгөө сагсан бөмбөгийн дээд лигийн тэмцээн чинь долоон хоногийн гурван өдөр болно. Тэр үеэр хөгшин би ачааллаа даахгүй, тамирчид, үзэгчдэд дарагдана.Энэ үеэр мэр сэр асуудал үүсдэгийг ч нуугаад яах вэ. Миний “А” заалыг чөлөөт бөхийн шигшээ баг бэлтгэл сургуулилтаа базаа­хад түлхүү ашиглаж, бусад холбоодын улсын аварга шал­га­руулах тэмцээн ихээхэн болдог болохоор заримдаа сагсан бөмбөгийн дээд лигийн тэмцээн хойшлогдоно.Энэ асуудлаас болж тамир­чид, дасгалжуулагчид бухим­дал­тай яваа харагддаг л юм.Өвгөн би хэчнээн их ачаалалтай байсан ч, тэднийхээ тоглолтыг таслахгүйг хичээх юм. Мон­гол Улсын шигшээ багийн О.Сэргэлэн, О.Ууганбаяр, С.Өрүүн­билэгийн тоглолт ямар гоё, хэчнээн үзүүштэй гээч. Тэдний тоглолтыг үзсэн би залуужих шиг л болдог юм. Манай сагсанбөмбөгийн холбоо ч, багийн спортыг хөгжүүлэх гэж зүтгэж л явна.Тиймээс сайдаа, зөвхөн топ дөрвөн спортоо дэмжихээс илүүтэй багийн спортын төрлөө жаахан анхааралдаа авах нь илүүдэхгүй болов уу. Тэдний минь амжилт ч жилээс жилд ахиж байгаа. Та бүхэн мэднэ дээ. Өнгөрсөн оны 10 дугаар сард Тайвань улсын Тайпей хотноо сагсан бөмбөгийн оюутны Ази тивийн аварга шалгаруулах тэмцээн болсон. Түүхэндээ анх удаагаа хүрэл медаль хүртэж багийн лидер тоглогч Томм гэддэг Б.Билгүүн маань шилдэг таван тоглогчийн нэгээр шалгарлаа шүү дээ. Сайхан шүү. Ордонд орж ирсэн хүүхдүүд минь интер­нэтээр тоглолтыг нь үзэж байхад нь хөгшин би харсан юм. Ямар сайхан цагариган дээрээс довтолсон гээч. Ёстой нөгөө жүжигчин Батаагийн хэлдгээр хоёр нүдний нулимс “сад тавьсан”. гэж байгаа / Ичив/

Бас болоогүй ээ. ОХУ-ын Казань хотноо болсон оюутны Универсиад их наадамд шигшээ багийн залуус тун ч амжилттай оролцсон. Яван чангарч байгаа залуус гэж тэднийг л хэлнэ. Одоо харин олон улсын тэмцээн уралдаанд алгасалгүй орол­­цуулж, АНУ юм уу дэлхийд сагсанбөмбөгийн спор­тоор тэргүүлэгч орноос туршлагатай дасгалжуулагч, сэтгэл зүйчдийг татан авч ирж бэлтгэл сургуулилтийг нь хийлгэмээр санагдах юм. Олон улсын түвшинд хараад, харьцуулаад байхад Өмнөд Солонгосын оюутны шигшээд тоглож байсан холбогч нь болох 23 дугаартай хүү энэ жил улсынхаа шигшээд шалгараад тоглож байх юм. Гэтэл манайх хэдэн жилийн өмнө тоглодог байсан та­мирчдаа жил бүрийн тэмцээнд голлон илгээсээр. Ингэхээр залуу тамирчид туршлага суухад жаахан хойрогдох гээд байгаа муу талтай. Мөн сагсан бөм­бөг гэлтгүй бүхий л спортын төрлүүд сэтгэл зүйн бэлтгэл үнэхээр хангалтгүй санагддаг. Эмэгтэй шигшээ гэхэд л ОХУ-ын оюутны шигшээ багийн охидод 123:23 онооны зөрүүтэй ялагдал хүлээнэ билээ. Аргагүй шүү дээ, одоо л эмэгтэй шигшээ багийг нэг баг болгон зан­гидан ажиллаж эхэлж бай­гаа юм чинь. Тиймээс энэ талын асуудлыг ч нэн түрүүнд бодолцож багийн спортын тамирчдыг бага балчир наснаас нь барьж ажиллавал илүү амжилт гарах байх шүү.

Бүгдийг нь бас муу байна гээд яах вэ.Манай жүдо бөхийн заал бусдыгаа бодоход арай дээр.Х.Баттулга хүүдээ баярлаж явдаг юм. Ямар сайхан шинэчлэлт хийж баг тамирчдаа удирдаж надад ч гэсэн дэм болж явдаг гээч. Тийм­дээ ч Монголчууд олим­под оролцож эхэлсэн ца­­гаас хойш 44 жилийн дараа 2008 оны Бээжингийн олимпийн наадамд -100 кг-д зодоглосон Н.Түвшинбаяр хүү минь олимпийн анхны алтан медалийг авч ирсэн бол өнгөрсөн Лондонгийн олимпийн наадмаар аваргын дайтай мөнгөн медаль хүртэж элэг нэгт монголчуудаа баяр­лууллаа. 73 кг-д зодоглосон С.Ням-Очир хүү ч олимпийн хүрэл медаль хүртлээ. Үнэхээр бахдам амжилт шүү. Үе үеийн жүдо бөхийн шигшээ багийн тамирчид ч байнга шилдэг нь байдагт өвгөн ах нь бахархаад барш­гүй.

Цагаанаа хүү минь байна. Олимпийн алтан ме­далийг хүртэж чадаагүй ч тив, дэлхийн бусад тэмцээнд бүгдэд нь аваргалсан. Мундаг хүү шүү.

Спорт холбоод, баг тамир­чид олон улсын тэмцээн урал­даанд хамгийн өндөр амжилт гаргаж байгаа нь хамгийн гол нь удирдлагатай нь холбоотой юм шиг санагд­даг. Санхүү, бэтгэл сургуулилт хийх орчин нөхцөлийг нь сайн хангаж өгдөг нь манай Х.Баттулга хүүгийн тууштай зан. Өөрөө тамирчин байсан хүн тэдний жаргал зовлонг хам­гийн сайн мэддэг юм шиг санагддаг. Тиймээс сайдаа, спорт холбоодын удирдлагыг хамгийн зөв хүнээр сонгож байж л цаашдаа хөгжинө. Чөлөөт бөхийн холбооны шинэхэн ерөнхийлөгчөөр сон­гогдоод байгаа их аварга Д.Дагвадорж хүү ч их юм хий­нэ дээ. Та нар харж л байгаарай.

Сайны хажуугаар саар юм бас байх юм аа.Ингээд л яриад байвал. Надад зовох юм олон байдаг. Манай улсад Ази тивийн хүндийн өргөлтийн өсвөр, залуучууд, насанд хүрэгчдийн аварга шалгаруулах тэмцээн боллоо. Шигшээ багийн 24 тамирчин оролцох гээд өдөр шөнөгүй л бэлтгэл сургуулилтаа базааж байгаа харагдсан. Хүндийн өргөлтийн хүүхдүүдээс минь Ази тивийн удаа дараагийн аварга төрөн гарсан бо­лохоор дасгалжуулагч хүү амжилтаа бататгана гээд л тэмцээндээ төвлөрч та­мирчдаа идэвхтэй бэлтгэл сургуулилтийг нь хийлгэж байсан нь тэр байх.Тэдний минь заал танхим техник хэрэгсэл үнэндээ хуучирчээ. Жинхэнэ өөрсдийнхөө хү­сэл эрмэлзлээрээ л өдий хүртэл бэлтгэл сургуулилтаа базаагаад явж байгаа нь энэ байх. Та нар хардаа, энэ танхимыг./ Хүндийн өр­гөлтийн бэлтгэлийн заалыг ха­руулав/ Үнэхээр жижигхэн. Бараг л нэг айлын томоохон унтлагын өрөө шиг байгаа биз дээ. Хүндийн өргөлтийн тамирчдаа нэг тохьтой өрөөтэй болгочихвол энэ яваа насны минь мөрөөдөл биелэх нь тэр.

Энэ заалнаас гараад явахад айлын хонгилд ду­гуй оруулаад тавьчихсан хүүх­­дүүд зураг хөрөг өө авахуу­лах гээд байгаа юм уу, анх удаагаа дугуйн дээр сууж үзээд ч байгаа юм шиг дүр зураг харагддаг даа. Угтаа тийм биш ээ. Манай дугуйн спортын шигшээ багийн тамирчид шүү дээ. Бараг л худлаа хэлсэн хүнд та нарын угаалгын өрөөнөөс жижигхэн өрөөнд байрлацгаадаг юм. Бусад спортын төрлүүд, холбоод шиг тулгамдаад байгаа асуудлаа нэн түрүүнд шийдүүлж чаддаггүй хүүх­дүүд байгаа юм. Ийм нэг холбоод, энэ мэт тамирчдыг анхааралдаа авахгүй бол спорт хөгжихгүй шүү.

За тэгээд өдөрт элдвийг бодсоор суух юм. Миний дүү гэх1977 онд байгуулагдсан гимнастикийн заал байна.Өвөлдөө маш хүйтэн. Уг нь чааваас 100 гаруй сая төгрөгөөр улсаас засвар хийж өгсөн юм гэсэн. Гэтэл ямар ч нэмэр алга. Улсад болон Биеийн тамир спортын газарт санал хүсэлтээ тавь­сан л юм гэсэн. Шийдэж өгсөн асуудал нэг ч байхгүй. Та нар бодоод үз л дээ.…Тоног төхөөрөмж нь үнэхэээр инээд­тэй. /Инээв/ 1988 оны Сөүлийн олимпийн наадамд хэрэглэж байсан техник хэрэгсэл дээр тамирчид нь бэлтгэлээ базаадаг. 80 га­руй хувь нь ЗХУ-ын үеийн тоног төхөөрөмжөөр хан­гагдсан. Хэцүүхэн байгаа биз сайд аа. Энэ орчинд багш дасгалжуулагчид, тамирчид маань бэлтгэл сургуулилтаа базааж бас л тив дэлхийд амжилттай оролцоод л бай­на. Та бүхэн мэднэ, дээ. Синга­пурын анхдугаар хүүх­дийн олимпийн наадамд аварга болсон Г.Эрдэнэболд маань байна.Мундаг хүү шүү.Ийм орчин нөхцөлд бэлтгэл хийж олимпийн аварга болно гэдэг чинь бахархалтай явдал байгаа биз дээ.Тиймээс сайд аа, гимнастикийн та­мир­чиддаа хамгийн тү­рүүнд дэл­хийн стандартад нийцсэн заал танхим барьж өгөх, шинэчлэх тал дээр анхаа­раа­рай. Тэгэхгүй бол ийм маягаар бэлтгэлээ ба­заахад муугаар бодоход хам­гийн тү­рүүнд бэртэх гэмтэх аюултай байна.

Миний хамгийн ихээр эмзэглэж явдаг зүйл юу гээч. ОУ-ын тэмцээн уралдаан ма­най улсад болоход. Үнэн­дээ би ичдэг юм. Тэр өндөр хөг­жилтэй орнууд чинь ний­тийн биеийн тамирыг хөгжүүлэх үүднээс хамгийн түрүүнд спорт сургуулиуддаа түшиглэсэн бүхэл бүтэн спор­тын цогцолбортой байдаг. Гэтэл би монголдоо байдаг цорын ганц Спортын төв ордон нь гээд байгаа юм шүү. “Буянт-Ухаа”-г мэндлэхээс өмнө ш дээ. Зарим нэгэн спорт холбоодууд мөнгө төгрөгдөө нарийлдаг юм уу яадаг юм.

ОУ-ын тэмцээн уралдааныг дан ганц миний бие зохион байгуулна аа. Өнөөх гадны тамирчид нь орж ирэхдээ л хамар амаа дараад, “А” заал руу орохдоо ч мэл гайхаж цэл хөхөрнө шүү дээ. Намайг голж байгаа нь тэр. Өөрөөсөө ичин барин сууж байхад өнөөх манай үзэгчид чинь намайг тив, дэлхийн хэчнээн олон аварга төрүүлснийг үл тоомсорлон, энэ муу ордонг нураагаад шинэчилэхэд яадаг юм.

ОУ-ын тэмцээн урал­даан болоход үнэхээр нүүр улайгаад байх юм гэлцдэг. Үүнийг сонсохоор хурдан шиг намайг буулгаж дэлхийд үнэлэгдсэн спорт цогцолбор бариасай гэж хүсдэг юм. Тэр үед харц дээгүүр, цээж дүүрэн амьсгалах юмсан. Энэ цаг удахгүй ирж, түүнийгээ дагаад тамирчдын амжилт илүү ахих байх гэдэгт би итгэдэг юм.

За ингээд хамгийн сүүлд спорт сонирхогч ард түмнээсээ нэн түрүүнд гуйх нэгэн хүсэлт байна. Олон жилийн туршид миний ажигласан ганцхан зүйл. Та нар тамирчдыг тэмцээн уралдаанд амжилт гаргаад ирэхэд нь баярлан угтаж авдаг. Харин унахад нь түших зориг тэвчээртэй байгаарай. Тэд чинь урмын амьтад шүү дээ. Хараад л байдаг юм муу хүүхдүүдээ. Ямар нэгэн тэмцээнд оролцож ирчихээд ялсан ч, ялагдсан ч цахим ертөнцийн сэтгэгдэл буланг ихэд сонирхоно оо. Ялсан нь урам авахад ялагдсан нь цаашдаа спортод өөрийгөө зориулах сэтгэлийн тэнхээгүй болдог юм шиг санагддаг юм шүү. Бид тэднийхээ өмнөөс бэлтгэл сургуулилт хийж ам­жилт гаргаж чадахгүйгээс хойш нэгэн сэтгэлтэй байвал Монгол хэмээх зургаан үг дэлхийд данслагдаж, төрийн далбаа тэмцээн бүрт мандах болно. Хичээнэ шүү хүүхдүүд ээ. Тийм биз дээ, сайд аа.

Та нарт хамаг зовлон жар­­галаа ярьснаас хойш би амьдралдаа ганцхан атаар­хаж явдаг зүйлээ хэлчих үү. Би тэр Яармагийн дэнжид мэндэлсэн “Буянт–Ухаа” спорт цогцолбор дүүд атаар­хаад байдаг юм. Цэ­вэр агаарт, шинэхэн тоног тө­хөө­рөмжид суурлигдсан заал танхим, душь, үзэгчдийн суу­дал олонтай гээд л… Ёоёо ингээд ярихаар сэтгэлийн гүн дэх зовлонгоо бүгдийг нь онгичсон мэт санагддаг юм. Гэхдээ энэ бол цагаахан атаархал шүү, сайд аа. Эцсийн гуйлтаа хэлчих үү. Намайг “Буянт-Ухаа” дахь спорт цогцолбороос гоё болгож өгөөрэй. Гуйх л юм тэр шүү, сайд минь. /Инээмсэглэв/ Тэг­вэл Монгол Улсын спортын хөгжил дэлхийд үнэлэгдэнэ гэж боддог юм.