Чиний
нэрийг сэтгэлдээ ганцхан удаа шивнэхэд л уулзахыг хүссэндээ санасандаа
харууссандаа зүрх маань дэлбэрчих шахан шаналж хуй салхи шуурах шиг л
болдог байсан тэр хүчтэй мэдрэмж одоо хаашаа ч юм нэг тийшээ яваад
өгчихөж. Зүгээр л хоосон хоосон санагдаж байнаа. Хов хоосон.

Яг одоо
чиний зургийг сэмхээн харахад ямар ч догдлол мэдрэгдэхгүй байнаа. Яг л
олоон жилийн өмнө нэг ангид сурч байсан ч билүү гүй ч билүү таньдаг ч
билүү гүй ч билүү хэн нэгний зургийг санамсаргүй зургийн альбомноосоо
олоод энэ чинь хэн сэн билээ гэж санаж ядан гайхширдаг шиг чиний дүр
төрх  сэтгэлд минь тийм л дотно нэгэн биш болсон бололтой. 

Үргэлжлэл