Хонгорзул өнгөрсөн шөнө тайван амарч чадсангүй. Тэрээр анх удаа
гэрээсээ гадуур хонолоо. Ээж яах бол гэж айж эмээсээр үүр цайлгажээ.
Өвлийн хүйтэн жавар цонх цантуулна. Өдөн хөнжилд нэг залуу амар амгалан
нойрсоно. Энхрий охины булбарай биеийг таалан хоносон болохоор аргагүй ч
биз. Харин тэр охиныг нүдний хор гаргаж чадаагүйг яахин мэдэх билээ.
Хонгорзул хамгийн сайн найзынхаа төрсөн өдөрт уригдан ирээд, арван
жилдээ харж явдаг байсан дээд төгсөлтийн ахдаа хонгорхон биеэ,
санамсаргүй зориулжээ. Дэргэдээс нь алхам ч холдохгүй дагаж эргүүлдэх
Ууганааг нэг л биш байгааг анзаарсан ч, урьд нь харж явдаг байсан хүн нь
өөрт ингэж наалдах болсон нь таатай санагдана.
Үргэлжлэл