Би ч зурхайгаас нэг удаа зөрж баларч үзсэн хүн юм байгаан. Уг нь тийм
итгэл бишрэл бол мэдээж над шиг амьтанд байхгүй нь ойлгомжтой л доо.
Гэнэт нэг өдөр явжийгаал үсээ хусуулмаар санагдаж хусуулаал, гэнэт нэг
өдөр ажил эхлүүлмээр санагдаал хийгээл хийгээл явчдаг хүн шд, уг нь.
Зайлуул. Тэр нэг хаврын өдөр гэнэт үсээ хусуулмаар санагдаал явчдын.
Тэхээр нь үсчин лүү явж ороол хусуулъя гээл ганц эрэгтэй үсчин дээр нь
очоол хэллээ. “Паах, ийм урт үсийг үү, пөөх” гээл бүх үсчид нь  нэгэн
дор цуглаал этэр аймаар сүр болоол явчлаа шүү. Тэр үед хүмүүс нээх
хусуулдаггүй байсын. Тэгээд хусуулчаал үсчингээс гараал гадаа зогссон
чинь юу вэ. Хаврын салхи хавирга, тархи хоёрыг ёстой нэвт үлээдэг
гэжийшд. Гэртээ орсон ээж, аав хоёрын нүд аяганаасаа мулт. Тэгснээ
жаахан тайвширцгаалаа. Хэлжийн. Аав:
Үргэлжлэл