Уг
нь хүн хоёр нүүр гаргах хамгийн муухай гэдэг. Бидний өвөө эмээ, эцэг эх
“Хоёр нүүртэй байх муухай шүү. Битгий хоёр нүүр, олон зан гаргаж
байгаарай…” гээд л захидаг байсан санагдах юм. Бид ч тийм зан чанарт
суралцахыг хэрэндээ хичээдэг байсан. Харин одоо цагт бол тэр талаар
бодоод ч хэрэг алга. Хүн бүр л хоёр нүүртэй болж. Бүр орчин үеийн эрх
танхи хүүхдүүд биш, олон түмний итгэлийг хүлээсэн эр­хэм төрийн түшээд
хоёр нүүр гээчийг жинхэнэ утгаар нь үзүүлэх боллоо. Энэ сайд, дарга
нарыг хар л даа. Тө­рийнхөө ордонд түмнийхээ нүдэн дээр бүгдээрээ
бөөгнөрч сууж байгаад л баахан хууль дүрэм, гэрээ хэлцэл баталдаг. Зарим
асуудалд бүгд 100 хувь санал нийлэхгүй ч олонхийн саналаар шийдсэн л
бол хууль хэмээн хүлээн зөвшөөрөх учиртай. Энэ бол ардчиллын зарчим.
Гэтэл байдаггүй шүү. Нэг өдөр бүгдээрээ нийлж нэг хууль баталчихаад
маргааш нь өөр, өөр газар хэсэг бүлгээрээ цуглаад өөрсдийнхөө ба­талсан
хуулийг үгүйсгэж эхэлнэ. Манайд телевизийн олон суваг гардгийг ч хэлэх
үү, суваг болгон дээр л тав арван гишүүн суучихсан өдөр бүр бурж байх
юм. Өөрсдөө зөв гэж дэмжээд байсан зүйлээ буруу гэнэ. Өрөөл бусдын буруу
шийдвэрийг зөв гэж өмгөөлнө. Наад захын жишээ л гэхэд Оюутолгойн
хөрөнгө оруулалтын гэрээ байна. Бараг бүгд л хүлээн зөвшөөрөөд баталсан
биз дээ. Харин одоо яаж байна. Эрхэм гишүүд чуулганы танхимд чангахан үг
хэлж чадахгүй байж телевизийн сувгаар тэнхээ мэдэн хаш­гирч байна.
Өөрсдийнхөө гар­гасан шийд­вэрийн араас “Буруу болсон, луйвар бол­сон…”
гээд л орилоод байгааг ер нь юу ч гэмээр юм. Нэг бодлын гоё ч юм уу. Хүн
болгон ийм хоёр нүүртэй байвал ямар ч муу юм болсон хариуцлага хүлээх
хүн ол­дохгүй. Нэг бол бүгдээрээ буруутай, эс бол бүгдийнх нь зөв гээд л
гүрийчихнэ. Ер нь хэзээд хоёр нүүртэй байж, хэн хэнийгээ аварч байсан
нь дээр юм байна даа.

Ч.ДАШДЭЛЭГ