“Одоо Монгол минь шархадлаа. Түүний цус савирч байна. Өөрийнх нь хөвгүүд
бие биеэ алж, талж, дээрэмдэж, аугаа их Чингисийн охидын үр хойчийг
хүчирхийлж, хүний нутагт урван одож, залуу нас, хүч чадал, оюун бодол,
авъяас билгээ харийнханд зориулж, өнгө мөнгөнд тэмүүлсээр, өтөлсөн
хойноо өгөршсөн бие, өмхийрсөн ясаа хэнд ч хэрэггүй болоход нь “нутагтаа
ясаа тавихаар ирлээ” гэж хуцаж байна.
Үргэлжлэл