Өнөө
цагт бид улам том байшинтай хэрнээ жижиг гэр бүлтэй, илүү тав тухтай
боловч амрах цаг зав багатай, олон эрдмийн зэрэг цолтой боловч наад
захын мэдлэггүй, өргөн мэдлэгтэй боловч бага бодолтой, олон
экспертүүдтэй боловч олон асуудлуудтай, илүү анагаах ухаанжиж байгаа
боловч илүү их өвчин зовлонтой болжээ. Бид аливаад хөнгөн хуумгай
хандаж, бага инээж, хурдтай давхиж, түргэн уурлаж, оройтож унтаж, өглөө
босохдоо ядарсан сэрж, бага уншиж, зурагт их үзэж, бурханд цөөн залбирах
юм. Өөрийгөө хүрээлэх эд хогшлоо нэмэгдүүлэх хэрнээ үнэт зүйлсээ
бууруулж, их ярьж, бага хайрлаж, худал хэлэх нь олширчээ. Яаж амьдрахыг
судалдаг хэрнээ амьдралыг судалдаггүй, он жилүүдээ амьдралд зориулах
хэрнээ амьдралаа он жилүүдэд зориулдаггүй, их үрж, бага бүтээж; худалдан
авах зүйлс олширсон ч, түүнээсээ авах ханамж багасчээ. Саран дээр
хүртэл очиж чадаж байгаа хэрнээ эсрэг гудамжиндаа байх хөршийнхөөрөө
очиж чаддаггүй, гадаад ертөнцийг эзэмшиж чадсан хэрнээ дотоод ертөнцөө
эзэмдэж чаддаггүй, атомыг задалж чадсан хэрнээ, мухар заншлаа задалж
чадаагүй л байна. Их бичдэг хэрнээ бага судалдаг, их төлөвлөх хэрнээ
түүнийгээ биелүүлдэггүй, яарч адгаж чаддаг хэрнээ хүлээж чаддаггүй,
орлого нэмэгдэхийн хэрээр ёс суртахууны дутагдалд орж, мэдээллийг
хадгалах, олон хувь тараах гэж өчнөөн компьютер үйлдвэрлэх тусам хүн
хоорондын харилцаа багасаж, Чанарт биш, тоо хэмжээнд анхаарах нь
ихэсчээ.
Үргэлжлэл