Намар
болохоор өөрийн эрхгүй улам ганцаардаад эхэлдэг хүн гэгч өрөвдмөөр
арчаагүй амьтан шиг. удахгүй хэдэн өдрийн дараанаас навчис шарлаж, модод
нүцгэрнэ. шарлах нь ер бусын үзэсгэлэнтэй харагддаг ч нүцгэрээд
ирэхээрээ тийм гэхийн эцэсгүй их уйтгар гуниг, эзгүйрэл авчирдаг. өдрөөс
өдөрт ганц нэгээр унан унасаар л.. сүүлдээ би цонхоороо ч харахаас
халширдаг. ганц ч навч үлдээгүй бол яана гэж айдаг. хэрэв тийм бол магад
би уйлах байх..
Үргэлжлэл
болохоор өөрийн эрхгүй улам ганцаардаад эхэлдэг хүн гэгч өрөвдмөөр
арчаагүй амьтан шиг. удахгүй хэдэн өдрийн дараанаас навчис шарлаж, модод
нүцгэрнэ. шарлах нь ер бусын үзэсгэлэнтэй харагддаг ч нүцгэрээд
ирэхээрээ тийм гэхийн эцэсгүй их уйтгар гуниг, эзгүйрэл авчирдаг. өдрөөс
өдөрт ганц нэгээр унан унасаар л.. сүүлдээ би цонхоороо ч харахаас
халширдаг. ганц ч навч үлдээгүй бол яана гэж айдаг. хэрэв тийм бол магад
би уйлах байх..
Үргэлжлэл