Анд найз гэдэг хамгийн эрхэм зүйлийн нэг. Миний хувьд найзаа
сонгоно гэдэг үнэхээр хүнд бас хариуцлагатай ажил мэт санагддаг. Хорвоо
дэлхийн тоосыг 23 жил хөдөлгөхдөө надад ердөө ганцхан найз л байсан.
Хүмүүс энэ миний найз, энэ ч миний найз гээд л үнэхээр их найзтай байдаг
л даа. Харин миний хувьд бол тэр үгний цаана амьдрал, амь нас, итгэл
нуугддаг гэж боддог учраас тийм ч олон хүнийг би найзаа гэж дууддаггүй.
Харин энэ миний танил гэж л ихэвчлэн хэлчихдэг. Арван долоон жил
найзалсан НОХДУУД /3 ширхэг/ эрсдэлийн аман дээр эргэж буцаад яаж
зугтдагийг надад харуулсан болохоор надад ганцхан найз үлдсэн юм. Бид
хоёр одоо 12 сарын 25 нд нөхөрлөснийхөө 4 жилийн ойг тэмдэглэнэ. Удаагүй
л дээ. Энд цаг хугацаа тийм ч чухал биш. Харин зуны саруудад би нэгэн
бүсгүйн блогийг унших ажилтай болсон юм. Түүнийг Болор гэдэг. Хувь хүний
дотоод чанарыг унших нь миний хүсэл ч юмуу мөрөөдөл ч юмуу эсвэл
мэргэжил учраас би хүнийг судлах дуртай. Нүдээр хараагүй хирнээ түүнийг
хүндлэх, мөн хайрлах мэдрэмж надад төрж билээ. Би энэ мэдрэмжээ улам
бататгаж, түүний уншигчийн ажлыг үргэлжлүүлэн хийсээр л байлаа.
Харамсалтай нь тэр өөрийн блог дээр тийм ч их зүйл нийтэлдэггүй.
Үргэлжлэл