Зулаа
уйлж сууна. Бүсгүй хүн гэдэг яахаараа ийм дорой байдаг юм хэмээн тэрээр
хэн нэгэнд гомдон мэгшүүлэн уйлна. Хорвоогийн хатуу гэхээс илүүтэйгээр
хүүхэд гэнэн зангийг нь авч одсон тэр нэгэн учрал л түүний уйлах
шалтгаан болжээ. Амьдралыг хүмүүс галт тэрэг бас сэлүүргүй завь хүчтэй
үлээх салхи гэх мэтээр янз бүрээр төсөөлдөг. Харин зулаагийн хувьд
АМЬДРАЛ гэсэн энэ үг үнэний эрэлд яваад үгүйрэхийн төгсгөл гэж бодогдож
сууна. Тэрээр алдсан бас гомдсондоо бус үнэнийг эрээд л олохын төлөө
тэмцэлд энэ удаа ялагдсанаа мэдэрлээ. Тэгэхээр Зулаагийн үнэнийг нь олох
гээд алдаа гаргасан гуниг бас ухаарал дагуулсан нэгэн түүхийг энд сөхөж
бичэе.
Үргэлжлэл