Нулимстай мөртлөө инээдэгтээ сэхүүн
Нуугдсан гунигаа илчилдэггүй дээ сэхүүн
Надад ирэхдээ үзэсгэлэн чинь сэхүүн байсан
Надаас явахдаа дурсамж чинь сэхүүн үлдлээ
Чи сэхүүн мөртлөө ялдам байхад
Би гэнэн агаад дурламтгай байлаа
Бороонд шүхэргүй алхахдаа
Бодолдоо нүцгэн үнэнтэй
Дурлалдаа ганцхан хүнтэй
Итгэлдээ нэг л сэтгэлтэй
Би эгэл хүн байлаа
Үнсэлцэхэд сэхүүн тавилангийн
Үнэр ханхийж, толгой эргэнэ
Хацар дагасан бороон дуслууд
Үргэлжлэл