Бүлэг эхлэхдээ Мизес, Кэйнс хоёрын зургийг сөргүүлэн тавьжээ. Аргагүй хоёр том эдийн засагч. Людвиг фон Мизес (1881-1973 он. Австри, АНУ-ын эдийн засагч, Эдийн засгийн австри сургуулийн томоохон төлөөлөгч), Жон Мэйнард Кэйнс (1883-1946 он, Английн эдийн засагч). Нэг нь зах зээл, нөгөө нь төвлөрсөн төлөвлөгөөний талд зогсдог. Зохиогч энэ хоёр сэтгэгчийн хэнийх нь зөв болохыг логик үндэслэл, гаргалгаатай харуулжээ.

Энэ бүлэг дэх томоор онцлогтой бичсэн либертари эшлэлүүд их таалагдсан. Тэдгээрээс сийрүүлбэл  (эдгээрээс хамгийн ончтой бөгөөд хоржоонтой нь 4-р эшлэл),

• Амьдрал, эрх чөлөөгөөрөө бий болгосон бүх зүйл таны өмч. өмч гэдэг бол хөдөлмөрийн тань үр шим. зарцуулсан цаг хугацаа, хүч, авьяасын тань хариуд ирж буй зүйл.

• Таны амьдралын ургац бол таны өмч. энэ нь таны хөдөлмөрөөс урган гарсан үр жимс, зарцуулсан цаг хугацааны үр дүн, таны авьяас чадвар, хүч хөдөлмөрийн үр шим юм. энэ бүхэнд чинь халдах бололцоо олгодог нийгмийг эрх чөлөөгүй нийгэм гэхээс өөр аргагүй.

• “Үнэгүй хоол” гэдэг бол ямар нэг бараа таваар, үйлчилгээг хүн хөдөлмөрлөхгүйгээр бий болгодог гэсэнтэй адил утгагүй зүйл.
• та муу зүйл хийвэл (жишээ нь, хэрэг төвөг тарьжээ хэмээн бодъё) төрд мөнгө өгөх болдог, түүнийг торгууль гэнэ. та сайн зүйл хийвэл (жишээ нь, нийгэм, хүн амд ашигтай бизнэс хийж, олон хүнийг ажлын байртай болгож, хүн амыг хэрэгцээт бараагаар хангаж хэмээн бодъё) бас л мөнгө өгөх болдог, түүнийг татвар хэмээнэ. тэгэхээр торгууль гэдэг бол буруу зүйл хийсний төлөө авч буй татвар, харин татвар гэдэг нь зөв юм хийсний төлөө ногдуулж буй торгууль.
• Социализмын үед хүмүүс нийтийн тогоонд багахан хийж, ахиухан халбагадахаа л боддог.

Эдийн засгийн либертари онолын талаарх энэ бүлэг дараах үндсэн агуулгатай юм билээ: Яагаад хувийн өмч гэж?; Дутагдахуй нь хувийн өмч үүсэх шалтгаан мөн; Халамжгүй халамж; “Үнэгүй хоол”, татвар, даатгал хэмээх зохиомж, дээрэм, хуурамбайн тухай;  Манайд “Татвар төлөгчдийн баярын” тухай ярьдаг бол иргэдийнх нь ухамсар өндөр хөгжсөн орнуудад “Татвараас чөлөөлөгдөх өдрийн” тухай ярьдаг; Улсын өмч яагаад арвиждаггүй вэ?

Энэ бүлэгт нэгэн зураг байх юм. Европоос гараад хэдэн сар далайгаар аялан байж Америкт очсон цагаачид. Энэ хүмүүс далайн хар шуурга, усан онгоцон дээрх төрөл бүрийн халдварт өвчин, унд усны гачлан, хоол хүнсний хомсдол гэх мэт янз бүрийн зовлон үзэж байж Америкт очиж байв. Зарим тохиолдолд усан онгоц нь сүйрч бүгд үрэгдэж, заримдаа анх гарсан хүмүүсийн дөнгөж хагас нь Америкт хүрч байжээ. Очсон газар нь толгой хоргодох орон байр, өвчин тусахад эмчлүүлэх эмнэлэг, зовлонгоо гэтлэхийн тулд залбирал үйлдэх сүм дуган, сурч боловсрох сургууль гээд юу ч байсангүй. Хов хоосон газар л байв. 300-400 жилийн өмнө эрх чөлөөг эрэлхийлэн, Европ дахь хаант засаглалаас зугтаж Америкт очсон энэ хүмүүс тэнд хамгийн өндөр хөгжсөн соёл иргэншлийг буй болгожээ.

Мөн Монголын Татварын Ерөнхий Газрын зураг байх юм. Тайлбар нь мөн л их хоржоонтой: “Таны юм бол миний юм” гэж чангаас чанга хэлж чаддаг, ингэж хэлэхийг хуулиар зөвшөөрсөн ганц байгууллага. “Төр биднээс авсан мөнгөөрөө Татварын Алба зэрэг байгууллагыг хангалттай санхүүжүүлдэг. Ингэснээрээ цаашид улам ихийг авахын тулд бидний мөнгийг хангалттай зарцуулдаг байх нь.”

Тэгээд дараах дүгнэлтийг хийжээ. Төр бага бол зардал бага, зардал бага бол татвар бага, татвар бага бол бидний орлого их, орлого их бол амьдрал сайн сайхан. Худлаа гэж үү?

Эндээс “Татварыг бууруулах ганц арга зам бол төрийн эрх мэдлийг багасгах явдал” гэсэн гаргалгаа хийжээ.

Б.БАТ