Би
гэдэг хүн хар багадаа ээжийгээ алдсанаас хойш амьдралд их л зүйл үзлээ.
Хэн хүнгүй муулаад байдаг хадам ээжийг л огт яс махаараа үзээгүйл
байсан юм байна. За аавын ээж гэж нэг шулмыг хэрхэн миний ээжийн махыг
нь үгээрээ шулж, үсийг нь цайлгаж тамладаг байсныг л сайн санаж байна.
Тэгээл боддог байлаа би лав том болоод хадам ээжтэй болуул эхнээс
аятайхан тойруугаар атганаа гэж. Тэгсэн яасан тэгдэггүйл байхгүй юу,
цагаа тулаал ирсэн чинь өөрийн эрхгүй нөхөртөө эвтэйхэн сэтгэгдэл
төрүүлчих гээл урд хойно нь гараал гүйж байгаам чинь. Тэгээд ч ээж гэж
хүн дуудаагүй удсан над шиг хүнд бол ээжээ ээж гэж элдэв янзаар нь
дуудах л хамгийн сайхан байлаа. Өнгөрөгч баасан гаригт х.ээжийн минь
төрсөн өдөр боллоо. Бүх л хамаатан садан төрөл нь цуглачихсан байхын.
Миний хань хамгийн том хүү нь болохоор бид 2 бусдаас нь арай том бэлэг
дугтуйнд хийгээл, би ч өөрийн сонгосон хамгийн үнэтэй хамгийн чамин
баглаагаа хүмүүсийн дунд бахархалтайгаар бариад л ээж дээр очсон чинь
нээх хөөрхөн нүдэнд нь нулимс цийлэгнээл " Би одоо л үнэхээр жаргалтай
байна" гэжүү. За тэгээл  нөгөөхийн чинь сэтгэл дагаж хөдлөөл улаан
хамарлаал нулимсаа тэвчээл хоол зууш шүүрдэх хүний дүр эсгээл буцаал
явцан.
Үргэлжлэл