Намрын уйлагнасан бороо долоо хоног шивэрлээ. Би энэ дөрвөн хананы дунд бяцхан үрээ тэврэн авах өдрийг бороотой хамт хүлээсээр…Цонхоор харахад орчлонгийн бүх юм урсаж байгаа юм шиг. Тэр дундаа бороон дуслууд цонх тогшин гунигтайхан урсаж доош унаж байгаа нь миний амьдрал урсан замхарч байгаа ч юм шиг. Хүмүүсийн ихэнх нь хаашаа ч юм бэ? яаран алхана. Харин зарим нь шиврээ бороонд хайрын үг шивнэлдэн шүхэрний дор аз жаргалтай алхана. Би ч бас түүнтэй анх ингэж л учирч байсан.
Үргэлжлэл