Намар эртийн бороо гуниг минь
болсон
Өнгө бүүдийж газар хивсэлсэн
Өрмөн шаргал навчс сэтггэл
минь болсон

Сэмэрхий шаргал навчис шиг сэтгэлд
Хүйт дааж
бударсан анхны цас шанлал байсан
Сэвгүй цагаан цасан дээр толбо болон
унсан
Хамгийн сүүлийн навч хайр чи байсан

Цэлмэг тэнгэрт
хурсан тэр өдрийн бараан үүл
Цэцэгсийг үхүүлэх бороон дусал байсан
Цомирлог
дунд дэлбээлсэн тэр гэгээн болзоо
Цэвэр ариун дурлалын харанхуй
төгсгөл байсан
Үргэлжлэл