Баатрууд
гэхээр хуяг дуулга бөгтөр, нум сэлэм агссан эртний монгол эр Тогорул,
Шилүүстэй эсвэл америк кинон дээр гардаг Сталлонне, Арни шиг буудаад
буудаад үхдэггүй булчинтай нөхдүүд санаанд ордог байх л даа. Гэхдээ
өнөөдөр ч бидэнд өөрийн баатрууд байна. Сүүлийн 100 жилийн Монголын
түүхэнд 11, 21, 90 оны гурван удаагийн их хувьсгалаар жинхэнэ түүхэн
баатрууд тодорсон юм. Эдгээр баатрууд, ухаантнууд, эр зоригтнуудын
тугийн дор Монгол түмэн бараг 100 жил тэмцэж байж эрх чөлөө тусгаар
тогтнолтой улс шиг улс болсон.

1911 оны хувьсгалыг бараг 30-40
жил бэлтгэж, төлөвлөж байж эхэлсэн. Да лам Цэрэнчимэд, Чин ван Ханддорж,
Сайн ноён хан Намнансүрэн, VIII Богд, Хайсан гүн, Хатанбаатар Магсаржав, Манлай ван Дамдинсүрэн, Цэвээн Жамсранов нар энэ үеийн баатрууд байлаа.
1870-д онд буриад халимаг оюутнууд Санкт Петрбургт Банзаровын гимназид
анх зөгнөн, өвөрмонголчууд барга харчингаас Шинжаан хүртэл бүх нутагтаа
дугуйлан байгуулж босч тэмцэн тэмүүлж, халхууд хэзээ зөв цаг бэ гэж
хүлээн ядан Оросоос удаа дараа тусламж гуйн, хоорондоо уулзан зөвлөн мөрөөдөн байж хийсэн үндэсний тусгаар тогтнолын төлөө их тэмцэл. Их удаан
ч хүлээсэн. Дэлхийн газрын зургаас алга болоод 200 жил болсон Монголыг
хамгийн зөв цаг үеийг олж, байж боломгүй хамгийн эгзэгтэй үйл явдлын
сүлжээс дундаас дахин тусгаар тусгаар тогтнуулсан хувьсгал. Үр дүнд нь
200 жилийн дараа анх удаа тусгаар тогтносон Монгол Улсын суурь тавигдаж,
энэ л замаар ухарч няцалгүй тэмцэх ёстой нь тодорхой болсон. Энэ үеийн
баатруудыг бараг бүгдийг толгой дараалан алж, устгаж байж, 11 оны
хувьсгал лидергүй болж зогссон. Баатрууд бидэнд тусгаар тогтнолын төлөө
тэмцлийн замыг үлдээгээд өөрсдөө амиараа ивээс болон тэнгэрт одсон.

1921
оны хувьсгал бол арван жилийн өмнө язгууртан ноёдын эхлээд дуусгаж
чадаагүй мөхөстсөн тусгаар тогтнолын төлөө тэмцлийн хоёр дахь үе.
Язгууртан ноёд эхний эгнээнд гаралгүй харин бүрэн дэмжлэгийг нь дунд
ангийнхан сэхээтнүүд оройлон боссон тэмцэл байлаа. Бодоо, Данзан,
Догсом, Дугаржав, Сүхбаатар, Цэвээн Жамсрано, Жалханз хутагт нар энэ
үеийн баатрууд. Нэгэн зэрэг хятад цэрэг, оросын цагаан цэргийн дарлалаас
улс орноо чөлөөлсөн үе. 11 онд эхэлсэн шинэтгэлүүдийг гүнзгийрүүлж
феодалын хоцрогдсон хараат улсаас үйлдвэржсэн, боловсорсон орчин үеийн
төр засагтай Европ маягийн улс байгуулах үндсийг тавьсан үе. Хамгийн гол
нь Хятадын улс төр, эдийн засаг, цэргийн ноёрхлын аюулаас бүрэн ангижирч
тусгаар тогтнолоо бусад улсаар хүлээн зөвшөөрүүлэх замд орсон үе. 
Энэ үе маш хэцүү дэндүү үнэтэй гэмээр золиос төлөөсийг төлсөн он жилүүд.
Хэдэн арван мянган лам, язгууртан, сэхээтнүүдээрээ орос мангадын
ходоодыг дүүргэн  байж оршин тогтносон үе. Энэ үеийн баатрууд ч өөрсдөө
толгой дараалан амь насаа алдаж 2-р эгнээнд байсан Чойбалсан ганцаар
амьд үлдсэн үе. Харамсалтай нь энэ эмгэнэлтэй, өр өвдөм хоршин жигшим
замаас өөрөөр явахыг мангад бидэнд зөвшөөрөөгүй. Ер нь өөр зам, боломж
бараг байгаагүй биз. Японыг дагаж савсан бол 45 онд Японтойгоо хамт
бүрэн ялагдаж хоёр хөршдөө хуваагдаж, хядуулж дуусах байсан биз ээ. Яг л Японыг дагаж байсан Өвөрмонгол шиг Хятадын давхар өшилд хэрчүүлэх байсан
биз. Гэхдээ хоёр хөршийн ашиг сонирхлыг харшилдуулан байж зөв тоглон
орчин үеийн боловсрол, эрүүл мэнд хөгжлийг улс орондоо авчирч хоёр сая
гаран эрүүл чийрэг, боловсролтой хүн амтай, НҮБ-ын гишүүн олон арван
орноор хүлээн зөвшөөрөгдсөн улс болсон гайхам түүх энэ үеийнх билээ. Энэ
үеийн баатрууд бүгд амь насаараа энэ дэвшил ололтын төлөө золиос болон
одсон. Амар, Гэндэн, Чойбалсан гурвыг Монголын гуравхан баяр: наадам,
улс тунхагласан баяр, цагаан сараар алахыг харахад их эртний өшил зуулт
байж дээ мангадад. Хамгийн сүүлд 90 он гарсан хойно ч Бал даргыг маань
барьцаалж тамлаж хороосон.

1990 оны цагаан морин жилийн
хувьсгал. Зуун жилийн хүнд тэмцлийн эцсийн эцэст жинхэнэ утгаар нь улс
төр, эдийн засгийн хувь хүний эрх чөлөөгөө бүрэн олж авч чадсан
гайхамшигт хувьсгал. Энэ үеийн баатрууд Зориг, Элбэгээ, Үүл, Баабар,
Да.Ганболд, Ж.Баянмөнх, хонхын Цогтсайхан, Бямбасүрэн. Энэ баатруудын
тугийн дор жагссан мянга мянган монголчууд 300 жилийн мөрөөдлөө биелүүлж
сая нэг бүрэн тусгаар тогтнол, эрх чөлөөтэй Монгол Улсыг байгуулсан.
Одоо сайн явах муу явах нь зөвхөн бидний өөрийн хэрэг. Энэ хувьсгалаар монголчууд анх удаа бид хэнээс ч дутуугуй адилхан хүн гэдгээ мэдэрсэн,
хувьдаа өмчтэй, байртай, малтай болсон. Эрх чөлөөтэй сонгууль хийж төр
засгаа байгуулах болсон. Эрх чөлөөтэй бизнес хийж хөгжих болсон. Эрх
чөлөөтэй дэлхийн улс орноор аялж явах болсон. Эрх чөлөөтэй ярьж бичиж,
сэтгэж эхэлсэн. Эрх чөлөөтэй амьдрах болсон. Юутай золтой, юутай
бахдалтай вэ. Монгол хүн эрх чөлөөтэй боллоо. Гэхдээ хувьсгал амар
хялбар байгаагүй. 300 жилийн дараа монгол хүн аймхай хулчгар, боолын
сэтгэхүйтэй болсон нь одоо ч арилаагүй байна. Хоёр хөршөөсөө огтхон ч
айлгүй адил тэгш харилцаж сураагүй л байна.

Өмнөх хоёр
хувьсгалын дараах шиг түүхэн баатруудаа алж устгаагүй боловч тэднийг үл
тоодог, муу хэлдэг, доош нь хийдэг хэвээр байна. Тиймээ энэ үеийн
баатрууд ямар бодолтой санаа үйлдэлтэй 90 оны хувьсгалд оройлон орсон,
дараа нь хэн нь хэн болсон, ямар алдаа оноо хийсэн гээд хүн бүр дээр
яриад байвал өөр өөр зураг түүх байх болно. Гэвч түүхэн тэр мөчид энэ
залуус баатрууд байж хувьсгалыг хийсэн. Харин хувьсгалын дараах энхийн
цагт энэ баатрууд эгэл даруу байж бидний дунд амьдарсан. Мөн хувьсгалын 
үр дүнд өдий хүртэл хэн хэн засгийн эрхэнд байж, хүндэтгэл эрх ямбыг
эдэлж байна гэвэл бүр хачин зураг тодрох болно. Магад заримыг нь
Бадамдорж, Цэрэндорж нар шиг жигшин шүүх болно.

Жинхэнэ баатрууд
90 оны хувьсгалыг хийж монголчуудын 300 жилийн мөрөөдлийг биелүүлж эрх
чөлөөг бидэнд авчирсан түүхэн үнэн нь хэзээ ч өөрчлөгдөхгүй, балрахгүй.
Тэд бол баатрууд. Тэдний нэрийг дахин бахархалтайгаар дуудахад: Зориг,
Элбэгээ, Үүл, Баабар, Да.Ганболд, Ж.Баянмөнх, хонхын Цогтсайхан,
Бямбасүрэн. Ирэх цагийн монголчууд өнөөгийн та бүхнийг  Да лам
Цэрэнчимэд, Чин ван Ханддорж, Сайн ноён хан Намнансүрэн, Цэвээн
Жамсрано, Жалханз хутагт, Бодоо, Данзан, Хатанбаатар Магсаржав,
Манлайбаатар Дамдинсүрэн, Цэдэнбал нарын нэгэн адил бүр цаашилбал,
Хүннү, Сянби, Жужан, Кидан, Их Монгол Улс, Зүүн гарын хаант улсыг
байгуулсан түүхэт их хүмүүсийн адил хүндлэн хайрлаж, бахарбаж явах
болно. Та бүхэн Монголын түүхийн агуу их баатрууд.