Намууд нэрээрээ л ялгарч байна. Барууны, зүүний үзэл баримтлалтай гээд ялгараад байх юм юу ч алга. Уг нь нам гэдгийг улстөрийн үзэл баримтлал дээр сайн дураараа нэгдсэн хүмүүсийн сайн дурын байгууллага гэж тодорхойлдог юм билээ. Гэтэл манай улстөрийн намууд зөвхөн намын даргын хувийн компанирхуу болчихсон. Дар­гын төлөө ажиллаж, дуугарч, зодолдож, өлсч, зовж зүдэрч байна. Дарга л юу гэнэ, түүнийг дагах ёстой гэнэ. Манай намууд зүүн, барууны үзлийнхээ ялгааг мэдээд байгаа ч юм шиг, мэдэхгүй байгаа ч юм шиг их сонин. Сонгууль боллоо гэж бодъё. Зүүний нам нь намынхаа үзэл баримтлалаар улс орноо ингэж тэгж хөгжүүлнэ гэж сонгогчдод ухуулж, сурталчилж, барууны намуудаас юугаараа ялгаатайг нь тайлбарлан таниулж, иргэн хүн баруунаар нь явах уу, зүүнээр нь явах уу гэдгээ шийддэг байх ёстой. Гэтэл манай зүүний, барууны намууд нь яг адилхан мөрийн хөтөлбөр барьчихаад л дайраад, давшаад байна. Хувь хүн рүү чиглэсэн гүтгэлэг, сонгогчдын саналыг худалдаж авах бохир арга л хэрэглээд байна.

Энэ тийм чухал уу. Манайхаас бусад улс оронд бол маш чухал. Улс төр надаар, бас чамаар оролдож эхэлсэн цагаас өдийг хүртэл Монголын улстөрчид, улстөрийн намууд хоорондоо хэ­рэлдэж, хий хоосон цэцэрхсэнээс өөр юу ч хийсэнгүй. Хэрүүл хийж байгаа өөрсдөд нь ашигтай, ард түмэнд хор хөнөөлтэй. Үүнээс болж Монголын улстөр гацаанд орсон. Улс төрийн намууд шинэчлэл хий­дэггүй, үзэл баримтлалдаа үнэнч байдаггүй учраас гацчихаад бай­на. Энэ гацаанаас гарахын тулд Улстөрийн намуудын тухай хуульд өөрчлөлт оруулж, намуудын хатуу гишүүнчлэл гэдгийг яаралтай бо­лиулах хэрэгтэй байна. Бас на­муудыг хувийн өмчгүй болгох, үзэл баримтлалгүй намуудыг та­тан буулгах, үзэл баримтлалтайг нь төлөвшүүлэх ёстой. Барууны, зүүний үзэл баримтлалтай, үүндээ үнэнч хоёр том нам байхад л Монголд хангалттай. Үзэл ба­римтлалгүй, итгэл үнэмшлээрээ нийлж нэгдээгүй хүмүүс тарж, ний­лэхдээ амархан байдгийн жи­шээг өнөөдөр бид бэлхнээ харж байна. Ардын нам, Ардчилсан нам, МАХН, МҮАН гээд бүгд адилхан. Намаасаа гарч л байдаг, урваж л байдаг. Хэд хэдэн нам дамжин “биеэ үнэлж” л байдаг. Энэ бүхнийг байдаг л зүйл мэтээр хүлээж аваад сурчихсан. МАН-ын хувьд зүүний үзэл баримтлалтай гэдэг ч сүүлийн үед ардчилал, хүний эрх, эрх чөлөө гэж ярьдаг болчихсон. АН-ыг барууны үзэл баримтлалдаа үнэнч юм уу гэхээр хувийн өмчийг үзэн ядаж, жинхэнэ ардчилал, хүний эрхийг уландаа гишгээд байгааг нь бодохоор зүүн тийшээ “хандраад” учир нь олдохоо больж  байх шиг. Хоёр том нам нь ингэж холион бантан хутгаад байхаад жижиг намуудын хувьд хэлэх ч юм алга. Нам хувийн өмчтэй байх ёстой гээд намын байр, музей мэтийн байшин барилгыг булаацалдаад байгааг хар­вал ашгийн төлөөх хувийн бай­гууллага гэж андуурмаар. Хө­рөнгөтэй нам, ядуу нам гээд хэдийнэ хуваагдчихсан. Хөрөнгөлөг нам, ядуу нам хоёр сонгуульд шал өөр хөтөлбөрөөр оролцож, тэс өөр юм ярина. Намууд үзэл баримтлалдаа үнэнч бус болохоор намын лидерүүд өөрсдөдөө хэрэгтэй хуулийг баталж, хэрэггүйг нь цааш түлхчихнэ. Энэ бол өмнө нь байсан, одоо ч байгаа туршлага. Манай намын санаачилсан хуулийг баталбал та­найхыг дэмжинэ, манай намын нөхрийг албан тушаалд томилбол танай булхайг нууна. Манайхыг сөрөг хүчин байхад танайх ингэсэн юм чинь гэж өс хонзонгоо ээлжилж авна.

Шинэ УИХ бүрэлдэж, шинэч­лэлийн гэх тодотголтой Засгийн газар байгуулагдсан цагаас эхэлсэн томилгоо, халаа сэлгээ бүгд Ардын намаас авч байгаа өс хонзон биш гэж үү. Хаврын чуулганаар Улс төрийн намуудын тухай хуулийг хэлэлцэнэ. Намуудыг хатуу гишүүнчлэлгүй, өмчгүй болгох нь зөв гэдгийг сая­хан болсон улс төрийн намуудын удирдлагуудын уулзалт дээр дарга нар нь ярьж байсан. Ярьж байсан шигээ хуулиа батлуулж чадвал Монголд үзэл баримтлалдаа үнэнч хоёр нам л хангалттай биз ээ.