Ардын багш Ж.Дүгэрийн хувьд “Хүүхэд асран хүмүүжүүлэх төвийн хүүхдүүдээ анх урд хөршид сургахаар болохдоо “Хятад улс үйлдвэрлэлээрээ дэлхийд тэргүүлж тэдний хийсэн 00-ын цааснаас эхлээд бүхий л зүйлийг монголчууд хэрэглэж байгаа болохоор миний хүүхдүүдэд суралцах юм их. Гол нь тэдний хийж сурсан зүйлээс бид суралцаж, эх орондоо ирээд өөрсдөө хийдэг болох нь чухал учраас арга технологийг нь эзэмших нь чухал юм шүү. Хүүхдүүд минь сурсан шиг сурах ёстой шүү” хэмээн захиад анхны 10 хүүхдийг Эрээний дунд сургуульд оруулж, дунд сургуулийнх нь тогооч нарт “Хүүхдүүдэд маань өөрийн хүүхэд шиг хандаж байгаарай, өлсөж цангах вий” гэж хэлээд буцаж байсан гэдэг. Нэг сар орчмын дараа хонины мах, алимны хайрцаг дүүрэн боорцогтой ирчихсэн дунд сургуулийнх нь дотуур байрны үүдний танхимд хүүхдүүдээ дуудуулаад сууж байсан юм гэнэ лээ. Бас их наймааны ухаантай, 100 гаруй хүүхдийнхээ өвлийн хувцсыг базааж аваад, өнөөх суралцаж байгаа 10 хүүхдийнхээ мөн өвлийн бэлтгэлийг нь хангаж өгчихөөд “Аав нь амралтаар нь хүүхдүүдээ ирж авна аа” гээд буцаж байсан түүхтэй.
Ер нь Хүүхэд асран хүмүүжүүлэх төвийн хүүхдүүдийн хувьд зөвхөн урд хөршид суралцаад зогсоогүй Энэтхэг, ОХУ-д тус бүр суралцсан түүх байдаг аж. Тухайлбал, ОХУ-ын Кемерово мужид 1990-ээд оны сүүл үед 35 хүүхдийг сургажээ. Гол төлөв аврах тусгай ангийн чиглэлээр суралцан төгссөн юм байна, харин Энэтхэгт одоо 10 гаруй хүүхэд шашны чиглэлээр суралцан номын мөр хөөжээ.
Өнчин өрөөсөн 100 гаруй хүүхдийн аав нь болж, элгийг нь дэвтээж буй ардын багш Ж.Дүгэр, Хөх хот дахь Хянган замын дунд сургуульд суралцахаар сэтгэл догдлон хүлээж буй 14 хүүхдэд буяны гараа сунгах байгууллага, компани байвал тун чиг л хэрэгтэй байна даа.