Бүрх
малгай толгойдоо тавьж, амьдралын эрээн бараанд бөхийгөө юу гэмээр
нуруутай, нэг гартаа тор барьж, нөгөө гартаа хүмүүсийн өгсөн хэдэн
төгрөгийг барин, хажуугаар зөрөн өнгөрөх багачуудыг өхөөрдөн дууддаг тэр
л бондгор басхүү өрөвдөлтэй ч гэмээр тэр хүн надад дэндүү танил дүр.
Жинхэнэ нэрийг нь хэн гэдэг, хаана төрсөн, яагаад ийм болсон гээд түүний
тухай би тийм ч их мэдэхгүй л дээ. Гэхдээ л намайг аав ээжийн эрх
жаахан охин байхад л тэр байсан юм. Анхандаа жаахан учир мэдэхгүй
байхдаа би ч айдаггүй л байсан байх. Жаахан томроод ирэнгүүтээ жирийн
хүн биш гээд жийрхэж эвгүйрхэх болсон ч цаанаа л дотно ч юм шиг
санагдана гээч. Бага байхын л араас минь -гүжи гүжи гээд л өхөөрддөг
байж билээ.
Үргэлжлэл